گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۰۰۲


ای چشم بیا دامن خود در خون کش
وی روح برو قماش بر گردون کش
بر لعل لبت هر آنکه انگشت نهاد
مندبس و زبانش از قفا بیرون کش